«Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε την τρίχα άλλαξε μήτε την κεφαλή του»,λέει μια σοφή λαϊκή παροιμία. Όσα χρόνια, λοιπόν, κι αν έχουν περάσει από τις βουλγαροκομιτατζήδικες πρακτικές του Γκότσεφ-Κεραμτζίεφ και λοιπών εαμοβουλγάρων, την απόφαση της 5ης Ολομέλειας του ενιαίου τότε ΚΚΕ, που παράδινε βορά τη Μακεδονία μας στις προφυλακές του σλαβισμού και τόσα άλλα ντοκουμέντα προδοσίας, οι κομμουνιστές είναι αμετανόητοι κι έχουν και σήμερα ακόμη τον ίδιο σκοπό. Διαβάστε τι γράφει σχετικά με το ιερό όνομα της Μακεδονίας μας το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Στρατής Μπουρνάζος, και θα καταλάβετε πολύ καλά τι εννοούμε:
«…Το 1992, αρκετοί σύντροφοι ήμασταν απολύτως βέβαιοι ότι η γειτονική χώρα λέγεται, και δικαιούται να λέγεται, νέτα- σκέτα, Μακεδονία. Ταυτόχρονα όμως, θεωρούσαμε εντελώς μάταιο, αν όχι ανόητο, να την αποκαλούμε έτσι, όταν συζητάγαμε δημόσια – όχι σε ένα καφενείο, αλλά ακόμα και με τους συμφοιτητές μας στη Φιλοσοφική: γιατί αυτό έκοβε κάθε γέφυρα συζήτησης με το 90% που πίστευε (λανθασμένα, αλλά ακράδαντα) ότι οι γείτονες πρέπει να ονομάζονται «Σκοπιανοί» – αν όχι γυφτοσκοπιανοί. Φυσικά, από την άλλη, δεν ήταν δυνατόν να μιλάμε για «Σκόπια». Αναζητώντας μια στάση που δεν θα ενέδιδε στον εθνικιστικό παροξυσμό και ταυτόχρονα δεν ήθελε να ουρανοβατεί αλαζονικά κόβοντας κάθε δυνατότητα κουβέντας, μιλάγαμε, λοιπόν, για ΠΓΔΜ ή FYROM».
Μιας και αρχίσαμε με παροιμία να τελειώσουμε με άλλη μία: «Μια φορά προδότες – πάντα προδότες»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου