45 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ίδρυση της νεολαίας του ΚΚΕ, της ΚΝΕ. Η ΚΝΕ, η πιο πολιτικοποιημένη συστημική κομματική νεολαία, έγινε συνώνυμο της δογματικής ταύτισης και τύφλωσης, σε τέτοιο βαθμό που να καταστεί αντικείμενο πολλαπλών χλευασμών. Η ανάγκη υπεράσπισης της «μαμάς-Μόσχας» και η δίχως όρια ειδωλοποίηση της Σοβιετικής Ένωσης τους έκανε να γίνονται «βασιλικότεροι του Βασιλέως» (που λέει ο λόγος…) και να υπερασπίζονται με υπερβάλλοντα ζήλο τις πιο παρανοϊκές, αφύσικες και απάνθρωπες θέσεις του σοβιετικού καθεστώτος. Όταν είχε γίνει το φοβερό πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ στην Ουκρανία (μέρος της ΕΣΣΔ, τότε) και ενώ δικαιολογημένα όλος ο κόσμος είχε πανικοβληθεί, οι νέοι που ανήκαν στην ΚΝΕ ομιλούσαν για «καπιταλιστική ψευδολογία», «αμερικανοκίνητη προπαγάνδα», «κομπογιαννίτικο πανικό» και φυσικά το αμίμητο ότι μια καπνοβιομηχανία είναι πιο επιβλαβής για το περιβάλλον… Με κάτι τέτοια οι κνίτες κέρδισαν επάξια τον χαρακτηρισμό «φυτά»…
Με αφορμή αυτά τα γενέθλια είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να θυμηθούμε ορισμένα πρόσωπα - στυλοβάτες του σημερινού καπιταλιστικού καθεστώτος, τα οποία κατά την περίοδο της νιότης τους είχαν θητεύσει, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο, στην ΚΝΕ. Πρώτος και… χειρότερος ο εμπαθής (σε σημείο να τραυλίζει) με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Παύλος Τσίμας, ο οποίος από κνίτης, πρώην διευθυντής του «902 Αριστερά στα FM» και της ανεπίσημης εφημερίδας του ΚΚΕ «Πρώτη», σήμερα είναι ένας εκ των βασικών αναλυτών - λασπολόγων του MEGA. Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για την Όλγα Τρέμη, παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του ίδιου καναλιού. Ο κατάλογος είναι μακρύς, καθώς θα αντικρύσουμε τον Γιώργο Κύρτσο (πρώην διευθυντή του «Ελεύθερου Τύπου» και μετέπειτα εκδότη της «CITY PRESS»). Ο Τάκης Θεοδωρικάκος (διευθύνων σύμβουλος της GPO σήμερα, πρώην γραμματέας της ΚΝΕ τότε), ο Γιάννης Βλαστάρης (άλλοτε διευθυντής του περιοδικού «Ένα» και αργότερα διευθυντής σύνταξης της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας»,) ο Κ.Ρουτζούνης (εταιρεία δημοσκοπήσεων ΚΑΠΑ Research), ο Θωμάς Γεράκης (διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας MARC, με σπουδές στην Πολωνία), ο Ηλίας Θεοφύλακτος (διευθυντής στο περιοδικό “Crash”), ο Θέμος Αναστασιάδης («Πρώτο Θέμα»), ο Δημήτρης Τσιόδρας(διευθυντής γραφείου Τύπου του Λουκά Παπαδήμου και κυβερνητικός εκπρόσωπος στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου). Στον χώρο της «κυβερνώσας» πολιτικής ξεχωριστή θέση έχουν τα ονόματα της Μαρίας Δαμανάκη και Μίμη Ανδρουλάκη, ενώ θητεία στην «Πανσπουδαστική», το φοιτητικό τμήμα της ΚΝΕ, είχαν τόσο ο Ανδρέας Λοβέρδος όσο και ο Γιάννης Στουρνάρας!
Ποιο είναι, λοιπόν, το συμπέρασμα το οποίο εξάγεται από την παράθεση όλων αυτών των ονομάτων; Ότι η θητεία στην ΚΝΕ (και το ΚΚΕ) αποτελεί ένα διαβατήριο, ένα πολύ καλό βιογραφικό, προκειμένου να εισέλθει κάποιος μέσα στην στελεχιακή δομή του σημερινού συστήματος. Δεν είναι επομένως καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του μνημονίου έχουν περάσει ένα χρονικό διάστημα της ζωής τους από την ΚΝΕ. Η πλήρης μετάλλαξή τους σε αχθοφόρους του καπιταλισμού θυμίζει, κατά κάποιο τρόπο, την ρήση ενός Γερμανού πρώην μαρξιστή και νυν δούλου του διεθνούς κεφαλαίου, ο οποίος υποστήριζε ότι «όποιος δεν είναι μαρξιστής στα 18 του δεν έχει καρδιά. Όποιος παραμένει στα 30 δεν έχει μυαλό…».
Είναι προφανές, ότι οι προαναφερόμενοι ποτέ δεν είχαν καρδιά, αποδείχθηκε όμως ότι είχαν μυαλό, το οποίο εξυπηρετούσε, όμως, τα στενά τους συντηρητικά συμφέροντα. Η νεανική επιλογή τους να ενταχθούν στην ΚΝΕ ήταν απόρροια της πολιτικής μόδας εκείνης της εποχής, όπου η μεταπολίτευση ευνοούσε την διασπορά και την καλλιέργεια των μαρξιστικών ιδεών. Το πέρασμα του χρόνου έδειξε ότι το μόνο που τους ένοιαζε ήταν το τομάρι τους και η ατομική τους ανέλιξη. Καθώς ο Κομμουνισμός ψόφησε στη «μαμά-Μόσχα», οι ίδιοι φρόντισαν να μεταλλαχθούν σε υπηρέτες του ενός πλέον παγκόσμιου αφέντη. Η σημερινή φανατική τους προσήλωση στις επιταγές των διεθνών τοκογλύφων, η λυσσασμένη αντίθεσή τους προς το Εθνικό Λαϊκό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και ο απύθμενος εθνομηδενισμός τους δείχνει ότι η θήτευση στην Καπιταλιστική Νεολαία Ελλάδος (ΚΝΕ) είχε επιτυχή αποτελέσματα στην μετατροπή τους σε αδίστακτα και ανάλγητα πιόνια της παγκοσμιοποίησης και των τραπεζιτών.
xryshaygh.com
